 |
 |
 |
 |
|
Justine le Clercq vindt in hedendaagse Bonnie en Clyde precies de juiste toonOp onsentimentele, bijna humoristische toon (dat 'bijna' maakt het zo
goed) beschrijft en analyseert Le Clercq Lina's leven aan de zelfkant.
Omdat ze dat lang volhoudt ontstaat er ook ruimte voor leed en tragiek,
voor de wroeging van de volwassen Lina die zich probeert overeind te
houden in haar 'normale leven' en nog altijd naar haar vader verlangt.
Koel en te stoer wordt de roman daarom nooit: Le Clercq heeft precies de
juiste toon gevonden.
En passant krijgen we een haarscherpe
inkijk in het dagelijks leven van een hedendaagse Bonnie en Clyde, vol
wijze observaties. 'Ieder mens krimpt in tot z'n omgeving', merkt Le
Clercq op, 'tot-ie erin past zonder te lijden.'
Volkskrant ****Persis Bekkering
 |
 |
In Wegens geluk gesloten draait het om ogenschijnlijke verliezers: een prostituee, een junk, een kankerpatiënt, een geflopte schrijver. Maar hoe treurig hun alledaagse bestaan ook is, ze slaan zich door het leven met dromen en een grote dosis humor. Het pure enthousiasme waarmee Le Clercq elke pagina te lijf gaat is meer dan aanstekelijk en belooft dat dit het type debutant is bij wie het niet bij één boek zal blijven,’ schreef De Groene Amsterdammer over haar debuut De roemlozen. Dat klopt.
|
.JPG)
'Sympathieke bundel.' de Volkskrant
'Fraaie verhalenbundel (...) bevolkt door personages die me nog lang zullen bijblijven.' ****Het Parool
'Zelden werd menselijke ellende zo trefzeker verwoord.' ****Haarlems Dagblad
'Iedere zin verlangt naar een volgende zin, iedere zin zet een beeld neer, een kleine verschrikking, een paradox, een poging te vergeten, een absurditeit.'De Groene Amsterdammer
'Buitenstaanders die verdomd veel op ons lijken (...) Le Clercq zet ze in een humoristische stijl neer.'Opzij
'Onopgesmukte verhalen over het leven in de goot, opgediend met precies de juiste dosis ironie.'Trouw
‘Lichte verhalen met een rauw randje, fijn en pijnlijk tegelijk.’LINDA.
 |
Haar vader is een héél bekende kunstenaar, haar moeder een vrouw
met
een hysterische inslag. Hoewel Titine niets liever wil dan normaal
opgroeien,
hangt de roem van haar vader en de eeuwige verongelijktheid
van haar moeder
als een zware schaduw over haar kinderjaren.
Zelfs wanneer ze de afgetrapte villa uit haar jeugd al lang heeft verlaten en inDen Haag,omringd door vrienden, een carrière als scenariste probeert op te bouwen, komt het verleden steeds weer terug. Soms letterlijk, in de vorm van haar moeder die op de meest ongelegen momenten aandacht vraagt voor haar grillen. Of in de vorm van langverdrongen herinneringen, bijvoorbeeld aan Titines verdwenen broertje. Pas wanneer Titine de confrontatie rechtstreeks aangaat, blijkt de werkelijkheid gecompliceerder dan gehoopt. |
Het fenomeen 'Schrijvers van Nu' is de langstlopende literaire reeks in Nederland, in 1978 geïnitieerd door ECI. Sinds die tijd wordt op speciale wijze een podium geboden aan nieuwe romanschrijvers.
'De roemlozen is een fraai debuut. ' HP/de Tijd
'Geslaagd debuut.'Dagblad van het Noorden
'Geestige roman. De grootste kracht van de roman schuilt in de dialogen.'Boekenkrant
'Hoeveel treurnis het ook beschrijft, De roemlozen blijft vooral een aardig en zelfs lief boek.'de Volkskrant
'Niet verwonderlijk als je bedenkt dat Arnon Grunberg een van Le
Clercqs verhalen tijdens een masterclass tot het beste verhaal van de
cursus uitriep.'
Het Parool
'Het pure enthousiasme waarmee ze elk hoofdstuk, elke pagina te lijf gaat is meer dan aanstekelijk en belooft dat dit het type debutant is bij wie het niet bij één boek zal blijven. De Groene Amsterdammer
'Een knap debuut.' HDC Media
'Haar stijl heeft pit; achteloos landen de grappen en sarcastische
of diepzinnige opmerkingen in een verhaal dat sowieso al de aandacht
vasthoudt.'
Standaard der Letteren
'Het volstrekt authentieke geluid van deze schrijfster trof me diep (...) een debuut van formaat. Boekblad